Πάντα υπήρχε μια σκοτεινή πλευρά στο Διαδίκτυο, και από τις πρώτες μέρες η πειρατεία ήταν αχαλίνωτη. Ξεκίνησε με πίνακες μηνυμάτων ακόμη και πριν από το παραδοσιακό "διαδίκτυο", όπως ξέρουμε ότι γεννήθηκε ακόμη, προχωρώντας σε warez sites και ιδιωτικά FTP που φιλοξενούνται στους οικιακούς υπολογιστές. Η εύρεση πειρατικού λογισμικού και αρχείων αποτελούσε αργή και επίπονη εργασία. ήταν πιο συνηθισμένο να αποκτήσετε τη μουσική ή το λογισμικό από έναν φίλο ως φυσικό αντίγραφο (το αποκαλούμενο "sneakernet") . Η τεχνολογία ανταλλαγής αρχείων P2P άλλαξε όλα αυτά - αλλά τι σημαίνει "peer to peer" ακόμη και σημαίνει και πού ξεκίνησε όλα;
Φυσικά, η τεχνολογία κοινής χρήσης αρχείων από ομότιμους χρήστες δεν χρησιμοποιείται μόνο για πειρατεία, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς εδώ: αυτή είναι η κυρίαρχη χρήση και αυτό είναι σίγουρα όπου ξεκίνησαν οι ρίζες της. Δεν υπάρχει λόγος να σβήνουν τα σχόλια λέγοντας ότι υπάρχουν νόμιμες χρήσεις και για αυτό. γνωρίζουμε, αλλά δεν πρόκειται να ντύσουμε την αλήθεια. Σήμερα θα μιλάμε κυρίως για την πτυχή των αρχείων, αλλά σίγουρα δεν είναι η μόνη περίπτωση χρήσης.
Διακομιστή-πελάτη
Θα βοηθήσει να δοθεί κάποιο πλαίσιο για το τι δεν είναι "peer to peer", πρώτα. Το Διαδίκτυο είναι παραδοσιακά αυτό που είναι γνωστό ως περιβάλλον πελάτη-διακομιστή . Οι υπηρεσίες Web κάθονται σε ένα ισχυρό διακομιστή κάπου απομακρυσμένο και ο υπολογιστής σας, ο πελάτης, ζητά πληροφορίες από αυτόν.
Ένας μόνο διακομιστής μπορεί να φιλοξενήσει αρχεία για εκατοντάδες ταυτόχρονους πελάτες, αλλά η κλιμάκωση είναι δύσκολη για διάφορους λόγους.
Πρώτον, υπάρχουν οι φυσικές απαιτήσεις υλικού. Αυτό δεν είναι ένα τέτοιο ζήτημα όταν φιλοξενείτε μόνο αρχεία, αλλά αν απαιτείται υπολογισμός - όπως όταν φιλοξενείτε έναν δυναμικό ιστότοπο όπως το MakeUseOf - τότε η CPU πρέπει να εργαστεί για να προσαρμόσει αυτές τις σελίδες σε μεμονωμένους χρήστες. Απαιτούνται μεγάλα ποσά μνήμης και αυτά έχουν ένα φυσικό όριο που τελικά σημαίνει ότι πρέπει να εισαχθούν περισσότεροι διακομιστές για να αντιμετωπιστεί η ζήτηση.
Δεύτερον, κάθε πελάτης αναλαμβάνει μια μικρή φέτα της σύνδεσης. ως θεωρητικό παράδειγμα, εάν ο διακομιστής έχει σύνδεση 100mb / δευτερόλεπτο, τότε 100 ταυτόχρονες χρήστες θα λάβουν μόνο 1mb / δευτερόλεπτο το μέγιστο, το καθένα. Βαθμολογήστε ότι σε 1000 χρήστες και η ταχύτητα πέφτει δέκα φορές έως 100k / δευτερόλεπτο. Έτσι, όσο περισσότεροι χρήστες έχετε, τόσο λιγότερη ταχύτητα μπορεί να χρησιμοποιήσει το καθένα από αυτά.
Η μεταφορά δεδομένων είναι μια άλλη ανησυχία. Ένα ενιαίο αρχείο 1μμ που ζητήθηκε από 1000 άτομα σημαίνει ότι έχετε χρησιμοποιήσει 1gb μεταφοράς δεδομένων. Όταν πληρώνετε ανά gigabyte, αυτό μπορεί πραγματικά να προσθέσει επάνω? λάβετε υπόψη ότι μια ενιαία ταινία HD μπορεί συχνά να έχει μέγεθος περίπου 4gb. Η ώθηση τεράστιων αρχείων σε χιλιάδες χρήστες είναι μια δαπανηρή επιχείρηση.
Τι είναι ομότιμος;
Το peer to peer είναι ένα διαφορετικό μοντέλο, στο οποίο όλοι γίνονται διακομιστές . Ο ρόλος του διακομιστή διανέμεται στους χρήστες. αντί να παίρνετε απλά αρχεία, το peer to peer το κάνει διπλό δρόμο - θα μπορούσατε τώρα να δώσετε πίσω. Στην πραγματικότητα, η αποκατάσταση (γνωστή ως "σπορά" σήμερα) είναι κρίσιμη για την επιτυχία των δικτύων ομότιμων (ομότιμων) (γι 'αυτό το λόγο η λήψη χωρίς σπορά - ή αλεξιπτωτισμός - θεωρείται ως καρδιακή αμαρτία σε κύκλους αρχειοθέτησης αρχείων).
Σε αντίθεση με το μοντέλο πελάτη-διακομιστή, στο οποίο η απόδοση υποβαθμίζεται με περισσότερους χρήστες . το μοντέλο peer to peer λειτουργεί αποτελεσματικότερα με περισσότερους χρήστες στο δίκτυο. Όσο περισσότεροι χρήστες κάνουν ένα συγκεκριμένο αρχείο διαθέσιμο από τους σκληρούς δίσκους τους, τόσο πιο εύκολο είναι να αποκτήσουν οι νέοι χρήστες το συγκεκριμένο αρχείο.
Σε ορισμένα δίκτυα P2P, είναι ταχύτερη όταν επιτευχθεί ένα συγκεκριμένο όριο. αντί να παίρνετε ολόκληρο το αρχείο από έναν χρήστη, παίρνετε ένα μικρότερο κομμάτι του συνολικού αρχείου από εκατοντάδες άλλους χρήστες - συνδυάζοντας τις συνδέσεις για να χρησιμοποιείτε το δικό σας με τη μέγιστη αποτελεσματικότητα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι όλα τα λογισμικά p2p να λειτουργούν με τον τρόπο αυτό: BitTorrent ήταν μία από τις πρώτες για να συγκεντρωθούν συνδέσεις για να επιταχυνθεί η λήψη, λαμβάνοντας μόνο ένα μικρό μέρος του αρχείου από πολλά διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα.
Αρχικά με τα δίκτυα p2p χρειάστηκε κάποια μορφή κεντρικού εξυπηρετητή για να οργανώσει το δίκτυο - να ενεργήσει ενεργώντας μια βάση δεδομένων που περιέχει πληροφορίες για τους συνδεδεμένους χρήστες, αρχεία που είναι διαθέσιμα στο σύστημα κ.λπ. Αν και η βαριά άρση των μεταφορών αρχείων έγινε απευθείας μεταξύ των χρηστών, τα δίκτυα ήταν ευάλωτα δεδομένου ότι χτυπώντας έξω εκείνο τον κεντρικό εξυπηρετητή σήμαινε την απενεργοποίηση των επικοινωνιών εντελώς. Αυτό δεν συμβαίνει πλέον με τις πρόσφατες εξελίξεις. μπορείτε να ζητήσετε από τους συνομηλίκους σας απευθείας εάν έχουν δει ένα συγκεκριμένο αρχείο. Δεν υπάρχει τρόπος να απαλλαγούμε από αυτά τα δίκτυα. είναι πραγματικά άφθαρτοι.
Ιστορία
Τώρα έχετε μια ιδέα για το γιατί τα δίκτυα Peer to Peer ήταν μια τέτοια επανάσταση σε σύγκριση με το μοντέλο Client / Server, ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στο ιστορικό πλαίσιο.
Το Napster ήταν η πρώτη ευρέως διαθέσιμη εφαρμογή ενός μοντέλου peer to peer το 1999. Μια κεντρική βάση δεδομένων περιείχε πληροφορίες για όλους τους μουσικούς φακέλους που κρατούσαν τα μέλη. όταν αναζητήσατε ένα τραγούδι για λήψη, στην πραγματικότητα θα συνδεθείτε με έναν άλλο χρήστη στο διαδίκτυο και θα τον κατεβάσετε. Με τη σειρά του, μόλις το είχε το τραγούδι στη βιβλιοθήκη του Naptster, θα ήταν διαθέσιμο ως "πηγή" για άλλους στο δίκτυο. Θα μπορούσατε επίσης να προσθέσετε μόνο τα δικά σας αρχεία, τα οποία στη συνέχεια θα αναπροσαρμόζονταν και θα προστέθηκαν στη βάση δεδομένων, έτοιμα να μεταφερθούν σε όλο τον κόσμο. Η εφαρμογή ήταν περιορισμένη, δεδομένου ότι θα μπορούσατε να κατεβάσετε μόνο από ένα άτομο - αν και υπήρχε υψηλή διαθεσιμότητα τραγουδιών, οι ταχύτητες δεν ήταν τόσο μεγάλες.
Το Napster τερματίστηκε τελικά το 2001, αλλά όχι πριν εμφανιστούν παρόμοια δίκτυα που προσφέρουν κάτι περισσότερο από μουσική: ταινίες, λογισμικό και εικόνες θα διατίθενται τώρα και στα δίκτυα Morpheus, Kazaa και Gnutella (η Limewire είναι ίσως η πιο γνωστή Gnutella πελάτης) .
Με τα χρόνια, διάφορα πρωτόκολλα και λογισμικό ανταλλαγής αρχείων από ομότιμους χρήστες ήρθε και πήγε, αλλά ένα ανοικτό πρωτόκολλο έχει ληφθεί πραγματικά υπόψη: το BitTorrent.
BitTorrent
Σχεδιασμένο το 2001, το BitTorrent είναι ένα ανοιχτό πρωτόκολλο όπου οι χρήστες θα δημιουργήσουν ένα αρχείο "descriptor" (αρχείο .torrent) που περιέχει πληροφορίες σχετικά με τη λήψη, αλλά όχι την πραγματική λήψη. Για την αποθήκευση αυτών των περιγραφών απαιτείται ένας ιχνηλάτης, μαζί με τον κάτοχο του αρχείου, αλλά είναι ένα ανοιχτό πρωτόκολλο υπό την έννοια ότι ο καθένας μπορεί να κάνει έναν πελάτη και οποιοσδήποτε μπορεί να φιλοξενήσει έναν ιχνηλάτη . Ναι, ακόμα κι αν χρειαζόταν έναν κεντρικό ιχνηλάτη, θα μπορούσαν να υπάρχουν πολλαπλοί ιχνηλάτες και κάθε απλό αρχείο περιγραφής του torrent θα μπορούσε να καταχωρηθεί με πολλαπλούς ιχνηλάτες, πράγμα που σημαίνει ότι το δίκτυο ήταν απίστευτα ισχυρό. Το χτύπημα ενός ιχνηλάτη δεν θα καθιστούσε αναπόφευκτα ένα αρχείο σίγουρο, και ένας άλλος ιχνηλάτης μπορεί απλά να αναδυθεί για να πάρει τη θέση του.
Έκτοτε, πραγματοποιήθηκαν απίστευτες εξελίξεις που ουσιαστικά καταργούν την ανάγκη για έναν κεντρικό ιχνηλάτη. Το DHT - ένας κατακερματισμένος πίνακας κατακερματισμού - είναι μια τέτοια τεχνολογία που έχει εφαρμοστεί από το BitTorrent, επιτρέποντας την εργασία ευρετηρίασης των αρχείων που πρέπει επίσης να διανεμηθούν, να αντιστοιχούν σε όλους τους χρήστες. Οι μαγνητικοί σύνδεσμοι είναι άλλοι - ο Tim έγραψε όλα αυτά πριν από το BitTorrent & Magnets: Πώς λειτουργούν; [Τεχνολογία εξηγείται] BitTorrent & μαγνήτες: Πώς λειτουργούν; [Τεχνολογία Επεξήγηση] Όπως πρόσφατα αναφέρθηκε, ο πειρατικός κόλπος έχει αλλάξει από τη χρήση αρχείων λήψης .torrent σε μαγνητικούς συνδέσμους χωρίς πολιτική opt-out. Ο ιχνηλάτης έχει προσφέρει μαγνήτες για μια καλή στιγμή τώρα, αλλά αυτό είναι ... Διαβάστε περισσότερα, οπότε φροντίστε να διαβάσετε αυτό για μια σε βάθος επισκόπηση του τρόπου που οι μαγνήτες διαφέρουν από τα παραδοσιακά αρχεία .torrent .
Η εύρεση του περιεχομένου στην πρώτη θέση εξακολουθεί να είναι έργο σε εξέλιξη. αν έχετε το αναγνωριστικό κατακερματισμού, μπορείτε να βρείτε χρήστες με τα διαθέσιμα αρχεία - αλλά τι γίνεται αν δεν έχετε ακόμα το hash; Πελάτες όπως ο Tribler προσπάθησαν να λύσουν αυτό το πρόβλημα, αλλά είναι ως επί το πλείστον ανεξάρτητοι πελάτες και δεν αποτελούν μέρος του βασικού πρωτοκόλλου BitTorrent, οπότε υπάρχει σίγουρα ακόμα περιθώριο βελτίωσης από αυτή την άποψη.
Ελπίζω ότι αυτό έχει ρίξει φως στο νόημα του peer to peer και από πού άρχισε. Νομίζω ότι είναι δίκαιο να πούμε ότι το λογισμικό p2p άλλαξε το διαδίκτυο και τις ζωές μας για πάντα. εκτιμάται ότι το λογισμικό p2p είναι υπεύθυνο για το 40-70% του συνόλου της διαδικτυακής κίνησης. Η κύρια χρήση παραμένει η πειρατεία, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν πρέπει να αγκαλιάζουν το πρωτόκολλο. Το Linux υποστηρίζει τη χρήση torrents για τη διανομή μεγάλων εικόνων ISO των διαφόρων γεύσεων OS, αποφεύγοντας έτσι τα βαριά έξοδα φιλοξενίας.
Έχετε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσετε το Napster την ίδια μέρα; Ή ήταν η πρώτη σας εισαγωγή στην ανταλλαγή αρχείων μέσω του ταπεινού χείμαρρου; Πείτε μας από πού προέρχεται το πρώτο σας mp3 ;
Συντεταγμένες εικόνας: ShutterStock - διακομιστής πελάτη, ShutterStock - διανύσματος ομότιμου χρήστη