Αυτό είναι πολύ νέο έδαφος - τι συμβαίνει με τη νομίμως αγορασμένη σας συλλογή MP3 όταν πεθάνετε; Όταν μια από τις λιγότερο αξιόπιστες βρετανικές εφημερίδες - The Daily Mail - ανέφερε ότι ο Μπρους Γουίλις επρόκειτο να μηνύσει την Apple επειδή δεν μπορούσε να βγάλει τη συλλογή ψηφιακής μουσικής του, το Διαδίκτυο γενικά πηδήχτηκε στην ευκαιρία να εκτοξεύσει το υβριδικό μίσος της Apple. Η ιστορία ήταν τελείως ψευδής - αλλά έθεσε ένα σημαντικό ερώτημα που αξίζει να εξεταστεί - ποιος κατέχει αυτό το MP3;
Η ιστορία πηγαίνει ότι ο Μπρους σκεφτόταν την τελευταία του ώρα και πώς πρέπει να χωριστεί το κτήμα του ανάμεσα στην κόρη του. κυρίως, τη μαζική συλλογή μουσικής του iTunes. Ήταν θυμωμένος ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις προφανώς δήλωσαν ότι «δανείζονταν» μόνο τη μουσική και αποφάσισαν να μηνύσουν την Apple για τα δικαιώματα να μεταβιβάσουν τη συλλογή αυτή.
Είναι "δανεισμός";
Η νομοθεσία του iTunes αναφέρει ότι η αγορά μουσικής είναι μη μεταβιβάσιμη άδεια - περιορίζεστε μόνο σε προσωπική χρήση, σε έως και 5 συσκευές. Η Apple προσφέρει επίσης το iTunes Plus για μια μικρή πρόσθετη χρέωση, η οποία αφαιρεί το DRM, σας δίνει υψηλότερη ποιότητα και αφήστε να τα κάψετε σε CD όσες φορές θέλετε. Φυσικά αυτό δεν είναι ένα ελεύθερο πέρασμα για την πειρατεία, αλλά είναι λιγότερο DRM.
Και ας μην ξεχνάμε το iTunes Match, το οποίο με ετήσιο τέλος σας δίνει απεριόριστη αντιστοίχιση των λήψεών σας από μια βάση δεδομένων υψηλής ποιότητας.
Δεν είναι μόνο η Apple, και δεν είναι μόνο η μουσική
Cue η Apple haters, μια συγκεκριμένη μοχθηρή δόξα που ήταν γρήγορη να εξωθήσουν τις αρετές του να μην χρησιμοποιούν φοβερό iTunes και αντ 'αυτού να ορκιστούν από τα ανταγωνιστικά προϊόντα της Google και του Amazon μουσικής. Η αρχική ιστορία του CNN έχει πλέον 500 επιπλέον παρατηρήσεις.
Μόνο - δεν είναι μόνο η Apple - τόσο η Amazon όσο και η Google διαθέτουν παρόμοια άδεια, η οποία σας εμποδίζει να μεταβιβάσετε την ιδιοκτησία οποιουδήποτε ψηφιακού περιεχομένου σε άλλο λογαριασμό. Οι πλατφόρμες παιχνιδιών όπως ο Steam έχουν παρόμοιες ρήτρες. Δεν είναι ούτε μουσική, είναι όλα .
Είναι ιδιοκτησία μια ψευδαίσθηση;
Τελικά όμως, το επιχείρημα επικεντρώνεται στο αν έχετε ή όχι τη μουσική που έχετε κατεβάσει από το iTunes. Αλλά ποτέ δεν ανήκετε πραγματικά στη μουσική σε ένα CD, όμως; Σας ανήκετε στον φυσικό δίσκο στον οποίο αναπαράχθηκε και θα μπορούσε να περάσει αυτό όπως θέλετε. αλλά σίγουρα δεν θα μπορούσατε να πάτε γύρω από την πώληση αντιγράφων της, και τι συμβαίνει εάν το CD παίρνει καταστραφεί ή γδαρμένο; Σας δίνουν ένα νέο, δωρεάν; Οχι.
Με τα ψηφιακά αρχεία, λαμβάνετε συνήθως απεριόριστες λήψεις ενός τραγουδιού σε όλες τις συσκευές σας, ακόμα κι αν αυτό είναι με υποχρεωτικό DRM. Εάν διαγράψετε ένα, ή ο υπολογιστής σας ή το iPod σας κλαπεί - δεν ανησυχείτε - μπορείτε απλά να το κατεβάσετε ξανά, χωρίς κόστος.
Το θέμα μου είναι ότι οι μορφές αυτές είναι διαφορετικές και απαραιτήτως απαιτούν διαφορετικό σύνολο κανόνων. αλλά δεν είναι σαν να είσαστε βιδωμένοι από ένα κατώτερο προϊόν, οπότε ας σταματήσουμε να βλέπουμε αυτό το θέμα, όπως μια μονόπλευρη συζήτηση.
Μεταβίβαση κυριότητας
Γιατί λοιπόν δεν διαθέτουμε μόνο ένα σύστημα για τη μεταβίβαση ιδιοκτησίας; Η απάντηση φαίνεται κάπως προφανής: σε έναν κόσμο όπου η δημιουργία αντιγράφων είναι απλή, ποιος είναι ο τρόπος να σταματήσουν οι άνθρωποι να παίζουν το σύστημα, πωλώντας τα δικά τους και κάνοντας αντίγραφο; Τι είναι να σταματήσει ένας μεταπωλητής μεταχειρισμένου από την απόκτηση αυτών, και να πάρει ένα μεγάλο μερίδιο των κερδών; Η βιομηχανία τυχερών παιχνιδιών δεν είναι ευχαριστημένη με αυτή την κατάσταση και οι επόμενες κονσόλες θα είναι πιθανόν μόνο να κατεβάσουν, οπότε γιατί η μουσική θα ήταν διαφορετική;
Το αστείο είναι αυτό: οι πειρατές δεν θα έχουν αυτό το θέμα - απλώς θα παραδώσουν τους σκληρούς δίσκους τους, γεμάτοι από πειρατική μουσική χωρίς DRM και κανείς δεν θα τους ενδιαφέρει.
Φυσικά δεν έχω απάντηση. μπορεί να είναι ότι η μη μεταβιβάσιμη είναι η τελευταία λέξη όταν πρόκειται για ψηφιακά μέσα. Δεν υπάρχει ακόμη κανένα νομικό προσόν - έτσι παραμένουν τα ερωτήματα ποιος θα πεθάνει πρώτα και θα μπορέσουν να παραδώσουν τα ψηφιακά μέσα τους; Ο κόσμος περιμένει μια απάντηση.
Θα ρωτούσα «τι νομίζετε, εάν τα ψηφιακά μέσα είναι μεταβιβάσιμα;», αλλά οι απαντήσεις είναι πολύ προβλέψιμες. Αντ 'αυτού, ας ρωτήσω - ποια είναι τα επιχειρήματα για να μην επιτρέπεται η μεταφορά ψηφιακών μέσων; Είναι όλα τα κέρδη; Ή υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά στο γεγονός ότι είναι ψηφιακό; Μήπως τα πλεονεκτήματα των ψηφιακών μέσων (δωρεάν αντικατάσταση σε κατεστραμμένα αντίγραφα, δυνατότητα πολλαπλών συσκευών ταυτόχρονα) αντισταθμίζουν το μειονέκτημα ή δεν μπορούν να μεταπωλήσουν, να δανείσουν ή να τα δώσουν μακριά;
Πιστοποίηση εικόνας: DefectiveByDesign.org