Τα παραδοσιακά έντυπα μέσα ενημέρωσης έχουν δει την επιρροή τους και το αναγνωστικό κοινό υποχωρεί πρόσφατα. Ο Guardian, που συχνά θεωρείται συνείδηση της Φιλελεύθερης Βρετανίας και μιας από τις ποιοτικότερες εφημερίδες στο Ηνωμένο Βασίλειο, έχει δει την κυκλοφορία του να μειώνεται από 400.000 το 2000 σε λίγο πάνω από 200.000 το 2012. Τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος, με την συντηρητική καθημερινή The Telegraph να έχει ρίξει το ήμισυ του αναγνωστικού της στο ίδιο χρονικό διάστημα.
Η μετάβαση από τις ακριβές εκτυπωτικές μηχανές του παρελθόντος στο Διαδίκτυο δεν ήταν η αποταμιευτική χάρη που περίμεναν τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης. Η δημοσιογραφία είναι δαπανηρή και οι διαφημίσεις banner δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς. Πράγματι, μόνο το The Daily Mail έχει φτάσει καλά στην ψηφιακή εποχή, εν μέρει ως αποτέλεσμα του συνδυασμού salacious (και αμφισβητήσιμη) ιστορίες για διασημοτήτων B-List, θρησκευτική ρητορική και αισθησιακά τίτλους.
Η λήψη της κυκλοφορίας δεν αποτελεί πρόβλημα. Ο Guardian έχει κατάταξη Alexa 164 και είναι η 17η πιο επισκέφθηκε ιστοσελίδα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το Telegraph έχει επίσης μια κατάταξη Alexa 237 και είναι η 23η πιο επισκέφθηκε ιστοσελίδα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Επομένως, τι προκαλεί αυτές τις εφημερίδες να βρίσκονται σε τόσο δύσκολες οικονομικές καταστάσεις; Μέρος αυτού είναι το γεγονός ότι δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει έσοδα από την τεράστια κίνηση που λαμβάνουν, οδηγώντας στο The Guardian να διαφοροποιήσει - τρέχουν τώρα ανοιχτές ημέρες, ένα online dating site και εκπαιδευτικά σεμινάρια.
Ένα άλλο σημαντικό μέρος του γιατί οι εφημερίδες αποτυγχάνουν έγκειται στην ανικανότητά τους να μειώσουν το κόστος. Οι δημοσιογράφοι είναι ακριβοί. Τα μεγάλα γραφεία στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη είναι ακριβά. Σε σύγκριση, τα περισσότερα ψηφιακά περιοδικά έχουν δημοσιογράφους που εργάζονται από χώρους εργασίας ή από τα σπίτια τους.
Τα τελευταία χρόνια, μια άλλη απειλή για το επιχειρηματικό μοντέλο των ψηφιακών εκδόσεων προήλθε από τους Ad Blockers, καθιστώντας εύκολο για τους νεότερους να καταναλώνουν όσο το ψηφιακό περιεχόμενο θέλουν χωρίς οι ιδιοκτήτες ιστοτόπων να βλέπουν ποτέ ένα λεπτό.
Αναστολείς διαφημίσεων
Το AdBlockPlus είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς ad blockers AdBlock, NoScript & Ghostery - Το Trifecta Of Evil AdBlock, NoScript & Ghostery - Το Trifecta Of Evil Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών έχω έρθει σε επαφή με έναν καλό αριθμό αναγνωστών που είχαν προβλήματα κατά τη λήψη των οδηγών μας ή γιατί δεν μπορούν να δουν τα κουμπιά σύνδεσης ή τα σχόλια που δεν φορτώνουν. και σε ... Διαβάστε περισσότερα. Υποστηρίζοντας τα IE, το Chrome, το Firefox και το Safari, έχει κατεβάσει από πάνω από 50 εκατομμύρια ανθρώπους, όλοι πρόθυμοι να αποφύγουν τις διαφημίσεις που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι ιστότοποι για τη δημιουργία εσόδων από το περιεχόμενο.
Δουλεύουν με την παρεμπόδιση της κυκλοφορίας δικτύου και τη σύγκριση των προελεύσεων με μια μαύρη λίστα γνωστών ιστοτόπων που εξυπηρετούν διαφημίσεις. Οι διαφημίσεις εμποδίζονται, δεν θα γίνονται ποτέ αντιληπτές από το χρήστη, με το υπόλοιπο περιεχόμενο να αποδίδεται κανονικά.
Η άνοδος αυτών των μπλοκ Ad Σας παρακαλώ Καταχωρίστε το MakeUseOf στο Adblock: Ένα λόγο από έναν πρώην προγραμματιστή φίλτρου Adblock Παρακαλώ Καταχωρήστε το makeup στο Adblock: Ένα λόγο από έναν πρώην προγραμματιστή φίλτρου Adblock Δεν είναι μυστικό ότι δεν είμαστε τεράστιοι θαυμαστές του Adblock εδώ στο MakeUseOf. Γνωρίζουμε όμως ότι μερικοί από εσάς δεν θα αφήσουν τον Adblock μέχρι να εκτοξευθούν από τα κρύα, νεκρά χέρια σας. Αν ... Διαβάστε περισσότερα έχει προκαλέσει μια μεγάλη κρίση για ιστοσελίδες που εξαρτώνται από τη διαφήμιση για την επιβίωσή τους. Οι Times, The Daily Telegraph, The Sun, και οι New York Times ανταποκρίθηκαν με την άγρια συρρίκνωση της ελεύθερης πρόσβασης στο περιεχόμενό τους και την ανέγερση paywalls. Αυτό έχει μειώσει σημαντικά τον αριθμό των αναγνωστών. Ταυτόχρονα, έχει ενισχύσει τα ταμεία αυτών των οργανώσεων μεταφράζοντας τους αναγνώστες σε κρύο, σκληρό μετρητά. Κάτι που απέτυχε να κάνει το προηγούμενο μοντέλο που βασίζεται σε διαφημίσεις.
Υπάρχει όμως και άλλος τρόπος; Για μικρότερες δημοσιεύσεις που στερούνται τους αριθμούς αναγνώστης για να εφαρμόσουν αυτά τα δραστικά μέτρα, έπρεπε να βρουν τρόπους για να επιβιώσουν σε έναν κόσμο μετά το banner-advert. Δείτε πώς τρεις δημοφιλείς ιστότοποι το κατάφεραν.
Penny Arcade
Οι άνθρωποι δεν συμπαθούν τη διαφήμιση σχεδόν ως γενικός κανόνας. Η διαφήμιση είναι απλά ο τρόπος που είναι. Οι άνθρωποι που κάνουν το περιεχόμενο να μάθουν να το συμπαθούν, επειδή θέλουν να κάνουν περιεχόμενο και θέλουν επίσης να τρώνε φαγητό και να κοιμούνται κάτω από μια στέγη και η ευκαιρία να κάνουν και τα δύο ταυτόχρονα μοιάζει με μια αρκετά καλή ιδέα.
Έτσι ξεκίνησε η αρχική παράγραφο σε μια βίαια-ειλικρινή εισαγωγή έργου Kickstarter και ένα από τα πιο συναρπαστικά πειράματα στη λειτουργία ενός site χωρίς να εξαρτάται από διαφημίσεις banner.
Το Penny Arcade επέζησε της προτομής Dot Com. Βγήκαν στην κορυφή όταν ο γνωστός κριτικός κριτικής του Jack Thompson, που είχε φανερά επιλήψιμο βιντεοπαιχνίδι, σκόπευε να πετύχει στην Penny Arcade για να πουλήσει ένα πουκάμισο "I Hate Jack Thompson" και να τον παρενοχλήσω. Ίδρυσαν το φιλανθρωπικό ίδρυμα Childs Play, το οποίο έχει συγκεντρώσει περίπου 25 εκατομμύρια δολάρια για την παροχή ασθενών παιδιών στο νοσοκομείο με παιχνίδια και βιντεοπαιχνίδια. Εκτελούν PAX. Έχουν ακόμη και δικό τους video game? Penny Arcade Adventures: Στο Rain-Slick Precipice of Darkness .
Και όμως, η άνοδος του Ad Blocker παρουσίασε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα για την Penny Arcade. Σε μια διαγραμμένη ιστορία του blog, ο συγγραφέας του προσωπικού Ben Kucera δήλωσε ειλικρινά πόσο κακά πράγματα ήταν. Πολύ άσχημα.
'... μου παίρνει 1.000 θεατές για να πάρει $ 5. Εκτός από τον παραπλανητικό αριθμό, επειδή το κλείδωμα των διαφημίσεων από τους αγαπημένους σας ιστότοπους είναι ένα πολύ εύκολο πράγμα. Ασήμαντος. Και πολλοί άνθρωποι το κάνουν. ...
Τώρα λοιπόν αποδεικνύεται ότι χρειάζομαι περίπου 1.500 αναγνώστες για να κερδίσω τα $ 5 για την υποθετική περιοχή μου. Πέστε ότι θέλω να πληρώσω 500 δολάρια για το μήνα. Δεν είναι ένας τόνος χρημάτων. Χρειάζομαι 150.000 προβολές σελίδων. Αυτό πήδηξε εκεί ψηλά, έτσι δεν ήταν; Τώρα κοιτάξτε σε περιοχές που απασχολούν μια σειρά από υψηλής εξειδίκευσης, επαγγελματίες συγγραφείς που είναι πλήρους απασχόλησης και κάνοντας μια ζωή ζωντανό. Αναζητάτε ξαφνικά εκατομμύρια και εκατομμύρια προβολές σελίδας που απαιτούνται για να κρατήσετε τα πάντα στη ζωή, πολύ λιγότερο επεκτείνετε. Δεκάδες εκατομμύρια προβολές σελίδας. Εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια, μοναδικών αναγνωστών. '
Δεν είναι μόνο τα οικονομικά της λειτουργίας ενός δικτυακού τόπου που διαταράχθηκαν θεμελιωδώς από την AdBlock. Ήταν επίσης η ποιότητα του περιεχομένου.
«Αλλά ας επιστρέψουμε στο γενικό οικοσύστημα εκεί: Πώς οι ιστοί δικαιολογούν την εκτέλεση μακρύτερων, σε βάθος ιστοριών που δεν θα φέρουν τις τεράστιες προβολές της σελίδας; Εχω ασχημα ΝΕΑ. Γράφουν σκατά. Δημοφιλή σκατά.
Σταμάτησα να τρελαίνομαι στις ιστορίες "Top Ten Japanese Panties I Jerked To Last Night" σε ορισμένες περιοχές, όταν συνειδητοποίησα ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες προβολές σελίδων που έλαβαν τα άρθρα βοήθησαν να πληρώσουν ένας συγγραφέας να ξοδεψει μια εβδομάδα συλλέγοντας πηγές και να κάνει πρωτότυπα αναφορές για μια λειτουργία. "
Αυτό το άρθρο προκάλεσε μεγάλη καταιγίδα στην κοινότητα τυχερών παιχνιδιών. Οι αντιδράσεις ποικίλλουν από την έντονη διαφωνία, μέχρι τα σιωπηρά νεύματα της συναίνεσης. Ανεξαρτήτως, η συναίνεση ήταν ότι οι αποκλειστές διαφημίσεων είναι κακοί για τους καταναλωτές και κακοί για τους δημιουργούς περιεχομένου.
Πώς αντιπροσώπευε η Penny Arcade την φθίνουσα επιστροφή από διαφημίσεις; Έκαναν το αδιανόητο. Έριξαν τις διαφημίσεις των banner που τους είχαν κρατήσει στη ζωή όλα αυτά τα χρόνια και έβαλαν τη μοίρα του χώρου στα χέρια των αναγνωστών τους.
Δούλεψε?
Η εκστρατεία του Kickstarter είχε σχετικά μέτριο στόχο. Εάν οι αναγνώστες υποσχέθηκαν 250.000 δολάρια από δικά τους χρήματα, η Penny Arcade θα μείωνε τις διαφημίσεις που χρησιμοποιούνται στην ιστοσελίδα για ένα χρόνο. Όσο περισσότερο οι αναγνώστες θα δεσμευτούν, τόσο περισσότερο θα πάρουν σε αντάλλαγμα. Τα 450.000 δολάρια θα πληρώσουν για τη δημοφιλή σειρά Strip Search Web TV για να τρέξουν για μια τέταρτη σεζόν. $ 525.000 θα επιβάλλουν όλες τις αγγελίες από την αρχική σελίδα. 950.000 δολάρια θα δουν την άδεια χρήσης του Penny Arcade ως Creative Commons, στο ίδιο πνεύμα με το XKCD.
Ενώ η χρηματοδότηση πλήθους Ξεχάστε Kickstarter: Πώς να Crowdfund από τη δική σας ιστοσελίδα Ξεχάστε Kickstarter: Πώς να Crowdfund από τη δική σας ιστοσελίδα Crowdfunding έχει απογειωθεί με μεγάλο τρόπο τα τελευταία χρόνια. Αλλά δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε μια υπηρεσία όπως το Kickstarter εάν τρέχετε ήδη τον δικό σας δημοφιλή ιστότοπο. Διαβάστε περισσότερα έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα πολύτιμο όχημα για τη χρηματοδότηση προϊόντων, παράλληλα με την καταστρατήγηση τραπεζών και επιχειρηματικών κεφαλαίων, ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε πραγματικά για τη χρηματοδότηση των πράξεων μιας πλευράς του μεγέθους του Penny Arcade. Αυτό ήταν ένα πραγματικά επικίνδυνο εγχείρημα.
Και όμως το έβγαλαν. Έσπασε το στόχο του με 250.000 δολάρια. Λίγο πριν την ημερομηνία αποκοπής, κέρδισαν $ 528.144. Τα διαφημιστικά σώματα απαλείφθηκαν επισήμως από την αρχική τους σελίδα.
Το πιάτο
Όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι, βρήκα τη συγχώνευση του Daily Beast και του Newsweek να μην είναι καθόλου αμηχανία.
Το Daily Beast ξεκίνησε τη ζωή ως πνευματικός πρόγονος του Upworthy, συγκεντρώνοντας το περιεχόμενο που βρέθηκε σε άλλους ιστότοπους ως μέρος του "Cheat Sheet", και αργότερα βρέθηκε να παρέχει φιλελεύθερα σχόλια και ανακριτικές έρευνες από μερικούς από τους καλύτερους δημοσιογράφους στις ΗΠΑ.
Εν τω μεταξύ, το Newsweek εγκαινιάστηκε το 1933, σε μια εποχή παγκόσμιας αναταραχής, καθώς ο κόσμος εξακολουθούσε να εξελίσσεται από τις συνέπειες της Μεγάλης Ύφεσης και την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στη Γερμανία. Στη μακροχρόνια ζωή του, βρέθηκε να παίρνει μεγάλες ιστορίες, συμπεριλαμβανομένων λεπτομερών καταγγελιών για σοβαρή κακομεταχείριση υπόπτων στην αμφιλεγόμενη φυλακή του Γκουαντάναμο, και ήταν μεταξύ των πρώτων που αποκάλυψαν τη σεξουαλική κακομεταχείριση μεταξύ Μπιλ Κλίντον και Μόνικα Λιούινσκυ, αν και είχαν ξυλοκοπούν από την έκθεση The Drudge.
Μετά από τρία χρόνια, το Newsweek και το The Daily Beast διαζευγμένοι, με αποτέλεσμα το Newsweek να επιστρέψει στο τυπογραφείο και το μέλλον του δημοσιογραφικού του προσωπικού να δείχνει απίστευτα αβέβαιο.
Ο Andrew Sullivan ήταν ένας από αυτούς τους δημοσιογράφους. Αυτός ο βρετανικός δημοσιογράφος ήταν βετεράνος της ειδησεογραφικής βιομηχανίας, έχοντας εργαστεί στο παρελθόν για το περιοδικό Time και το Ατλαντικό, και γύρω στην περίοδο που διαλύθηκε η εταιρεία Newsweek Daily Beast, ξεκίνησε το The Dish.
Φυσικά θυμωμένος και επίμονος μερικές φορές, ευσεβής και στοχαστικός την άλλη φορά, το πιάτο προσφέρεται για τον τύπο της εγκεφαλικής, βαθιάς ανάλυσης και σχολιασμού που λείπει πολύ online.
Όταν είστε ο Andrew Sullivan, οι άνθρωποι να ανοίξουν τα πορτοφόλια τους για να υποστηρίξουν την ιστοσελίδα σας δεν είναι δύσκολο. Και σίγουρα, οι άνθρωποι άνοιξαν τα πορτοφόλια τους. Σε τεράστιους αριθμούς.
34.000 άτομα δεσμεύθηκαν να στηρίξουν τον ιστότοπο στην αρχή της ζωής του, με αποτέλεσμα τα έσοδα ύψους 875.000 δολαρίων κατά το πρώτο έτος. Αυτοί είναι μερικοί υγιείς αριθμοί και επέτρεψαν στο The Dish να απασχολεί μια ομάδα συντακτών, ασκούμενων και δημοσιογράφων.
Επίσης, επέτρεψε στο The Dish να υιοθετήσει ένα μοντέλο εσόδων που δεν εξαρτάται από τη διαφήμιση.
Για έναν ιστότοπο που ασχολείται με περιεχόμενο που είναι ιδιαίτερα πολιτικοποιημένο, αυτό αποτελεί ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Οι διαφημιζόμενοι έχουν δείξει ότι ψηφίζουν πρόθυμα με τα χρήματά τους και τα πόδια τους, όταν πρόκειται για περιεχόμενο που θεωρούν απαράδεκτο.
Ο συντηρητικός ραδιοφωνικός δέκτης Rush Limbaugh έχασε δεκάδες διαφημιστές μετά από τα σχόλιά του σχετικά με την ακτιβίστρια για τα δικαιώματα αναπαραγωγής Sandra Fluke και αφού ο Glenn Beck κατηγόρησε τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα ότι είχε προκαταλήψεις εναντίον λευκών, σχεδόν 102 διαφημιζόμενοι αρνήθηκαν να επιτρέψουν τις διαφημίσεις τους πρόγραμμα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το The Glenn Beck Show για τρεις μέρες στο Ηνωμένο Βασίλειο χωρίς διαφημίσεις.
Για το πιάτο, το ασυνήθιστο μοντέλο εσόδων είναι απλώς ένα ακόμη εργαλείο για να εξασφαλιστεί η ανεξαρτησία της συντακτικής και η ακεραιότητα του περιεχομένου τους.
NSFWCorp
Η σύντομη ύπαρξη του NSFWCorp ήταν εξαιρετική. Όχι μόνο έδειξαν ότι η δημοσιογραφία θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τα γυαλισμένα γραφεία και την ασταθή ηθική του κεντρικού τύπου, αλλά έδειξαν επίσης ότι μια έντονα ανεξάρτητη δημοσιογραφία θα μπορούσε να αναπτυχθεί έξω από το παραδοσιακό μοντέλο διαφήμισης.
Η ομάδα πίσω από το NSFWCorp θα μπορούσε να απομακρυνθεί απευθείας από το μυθιστόρημα Hunter S Thompson.
Ήταν υπό την ηγεσία του Paul Carr. ένα βρετανικό μεταμόσχευμα που βασίζεται στο σπάνιο Λας Βέγκας. Η δημοσιογραφική αξιοπιστία του Carr είναι αναμφισβήτητη. Οι εχθροί του Twitter με τον δημοσιογράφο του Snowden Glenn Greenwald, τον ιδρυτή του eBay Pierre Omidyar και τους δημοσιογράφους του Gawker είναι θρυλικοί. Έχει γράψει για το The Guardian, το The Telegraph και το TechCrunch, εκτός από το γράψιμο που δεν φέρνει τίποτα στο κόμμα και την αναβάθμιση: ένα προειδοποιητικό ιστορικό ζωής χωρίς επιφυλάξεις, το οποίο περιγράφει λεπτομερώς τα κατορθώματά του στον εκδοτικό και δημοσιογραφικό κόσμο, καθώς και τον αγώνα του αλκοολισμός.
Μαζί του ήταν ο Mark Ames, ο Yasha Levine και ο Mark Dolan, που κάθε προηγουμένως έγραψαν για την περίφημη (και βραχύβια) αγγλική γλώσσα δύο φορές την εβδομάδα, το eXile.
Το eXile βγήκε σε αρκετά δάχτυλα στην ώρα του. Τα άρθρα που έγραψε ο ρώσος διαφωνητής Eduard Limonov ήταν βασικά στοιχεία των σελίδων τους και όταν διεξήγαγαν έναν χειρότερο δημοσιογράφο στη Ρωσία, απονεμήθηκαν στον νικητή ο δημοσιογράφος Michael Wines της New York Times με μια πίτα στο πρόσωπο. Η γέμιση έγινε με σπέρμα αλόγου. μια πράξη που συγκλόνισε και κακοποίησε την εκπατρισμένη δημοσιογραφική κοινότητα στη Μόσχα.
Έκαναν επίσης κάποια σοβαρή, σκληρή δημοσιογραφία. Αποκάλυψαν τη διαφθορά και κατέστρεψαν ιδρύματα και έσπρωξαν το ρωσικό πολιτικό κατεστημένο στον πυρήνα του.
Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να προσελκύσει η εξουσία την προσοχή των αρχών, με αποτέλεσμα να κλείσει απότομα η εφημερίδα και να επιστρέψει το αμερικάνικο αμερικανικό προσωπικό στις ΗΠΑ.
Η απώλεια της Ρωσίας ήταν το κέρδος του Paul Carr, καθώς τρεις από τους καλύτερους συγγραφείς του eXile βρέθηκαν σύντομα στην πρόσληψή τους. Ακολούθησαν ο πρώην πρωταθλητής Anthony Wiener Olivia Nuzzi και ένας μεγάλος συνθέτης συγγραφέας, συμπεριλαμβανομένου του Βρετανού Εργατικού Κόμματος Tom Watson, ο οποίος έφθασε στο φήμη της Leveson Trial, συγκρίνοντας τον James Murdoch με έναν σικελικό μαφιόο και τον κωμικό καλλιτέχνη Brian McFadden, όπως φαίνεται στους New York Times.
Ήταν έτοιμοι για οτιδήποτε. Σε λίγα σύντομα, ταραχώδη μήνες το 2012 και το 2013, η NSFWCorp άλλαξε τα πάντα.
Ενέκριναν ένα γενναίο πρότυπο τιμολόγησης. Οι αναγνώστες θα μπορούσαν να πληρώσουν $ 3 για την πρόσβαση στο δικτυακό τόπο, ή για $ 7 θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και ένα τυπωμένο αντίγραφο του περιοδικού NSFWCorp που παραδόθηκε στην πόρτα τους, οπουδήποτε στον κόσμο. Οι αναγνώστες θα μπορούσαν επίσης να γίνουν κάτοικοι σε κάτι που ονομάζεται «Πύργος Συγκρούσεων», όπου για $ 200 ήταν εγγυημένη πρόσβαση σε έντυπη και ψηφιακή έκδοση NSFWCorp για το άμεσο μέλλον.
Είναι ενδιαφέρον ότι η NSFWCorp χρησιμοποίησε επίσης την ποιότητα των άρθρων τους και το συνεχώς αυξανόμενο αναγνωστικό κοινό ως μέρος της στρατηγικής μάρκετινγκ.
Κάθε μήνα, οι συνδρομητές μπορούν να μοιράζονται έναν περιορισμένο αριθμό άρθρων που τους αρέσουν μέσω ενός εξατομικευμένου συνδέσμου. Αυτός ο σύνδεσμος θα ήταν ενεργός για 24 ώρες και θα μπορούσε να μεταφερθεί σε απεριόριστο αριθμό ατόμων. Εάν σας άρεσε το περιεχόμενο και ήθελε περισσότερα (όπως συμβαίνει συχνά), θα μπορούσατε να εγγραφείτε. Ιδιοφυία.
Δεν είναι μόνο το μοντέλο τιμολόγησης που ήταν λαμπρό. Το περιοδικό και η ιστοσελίδα θυμίζουν την απίστευτα γενναία δημοσιογραφία που χαρακτηρίζει το έργο του eXile στη Ρωσία.
Η έβδομη εκδοτική έκδοση αφιερώθηκε στους μυστηριώδεις και μαζικά ισχυρούς αδελφούς Koch, με τους οποίους απεικονίστηκαν απερίσκεπτα στην πρώτη σελίδα σε μορφή κινούμενων σχεδίων. χαμογελώντας, με τις φλόγες και τον μαύρο καπνό να τρέχει στο παρασκήνιο.
Δεν ήταν μόνο η κάλυψη που ήταν προκλητική. Ο Mark Ames έφερε υπέροχα μια έκθεση 21 σελίδων για τα χρόνια διαμόρφωσης του Charles Koch, ενώ ο John Dolan υπονόμευσε (όπως θα λέγατε άσχημα) τον πρόσφατα εγκαταλειμμένο Tom Clancy και διερεύνησε την στρατιωτική ιστορία του Μεξικού. Ήταν απίστευτο πράγμα.
Και όμως ήταν ένας αέναος αγώνας για να κρατήσει το NSFWCorp. Ο πρόλογος στο περιοδικό του Σεπτεμβρίου είχε τίτλο απλώς «Το ζήτημα αυτό δεν συνέβη σχεδόν» .
Προσπαθήσαμε τα πάντα. μειώνοντας τα μη απαραίτητα κόστη, μετακομίζοντας σε φθηνότερα γραφεία, μια ακόμη ραδιοφωνική εκπομπή 24 ωρών ... Αλλά αυτό που χρειαζόμασταν ήταν ένας άλλος επενδυτής. Χάρη σε μια πρόσφατη αλλαγή στο δίκαιο των κινητών αξιών που μας επέτρεψε να διαφημίζουμε δημοσίως την αναζήτησή μας για κεφάλαια, δεν μπορέσαμε να βρούμε ούτε ένα, αλλά έξι υποστηρικτές. Πραγματοποιήσαμε τον επενδυτικό στόχο μόλις λίγες ώρες πριν από την προθεσμία αντιγραφής αυτού του τεύχους.
Στις 25 Νοεμβρίου, το ιστολόγιο τεχνολογίας της Silicon Valley Pando Daily ανακοίνωσε ότι είχε αποκτήσει το NSFWCorp, απορροφώντας το στο ερευνητικό σκέλος αναφοράς του ιστότοπου.
Μήπως η απόφαση να μην τρέξει διαφημίσεις έχει ως αποτέλεσμα το NSFWCorp να αποκτάται από την Pando Daily; Εσύ αποφασίζεις. Είτε έτσι είτε αλλιώς, στη σύντομη ύπαρξή της, η NSFWCorp μας έδειξε όλα τι θα μπορούσε να συμβεί όταν οι αναγνώστες και ένα περιοδικό μοιράζονται ένα όραμα της έντονης και έντιμης δημοσιογραφίας και είναι διατεθειμένοι να βάλουν τα λεφτά τους όπου είναι το στόμα τους.
συμπέρασμα
Το AdBlock σκοτώνει το δωρεάν Διαδίκτυο και δεν κατηγορώ τους ανθρώπους που τρέχουν το AdBlock. Όχι, όχι ένα κομμάτι.
Κατηγορώ όλους τους "κλικ εδώ για να κερδίσετε ένα αναδυόμενο παράθυρο iPad". Κατηγορώ κάθε συγκεκριμένο banner που η δραστηριότητα της περιήγησης σας δείχνει ότι διαφημίζετε ανάλογα. Κατηγορώ τον κλάδο της διαφήμισης .
Η έλλειψη ελέγχου ποιότητας και μετριοπάθειας (ειδικά στα μέσα του '00) ήταν εκπληκτική και οδήγησε σε άτομα που συνδέουν διαδικτυακή διαφήμιση με κακόβουλο λογισμικό, πλαστά διαγωνισμούς και παράνομα προϊόντα. Ποτέ δεν αναταράσσεται αυτή η εικόνα.
Και όμως δεν είναι οι διαφημιστικές εταιρείες που υποφέρουν. Είναι οι δημιουργοί. Οι συγγραφείς. Οι μπλόγκερ. Οι προγραμματιστές παιχνιδιών. Οι καλλιτέχνες.
Εάν θέλουμε να αποκτήσουμε δωρεάν ποιοτικό περιεχόμενο, θα χρειαστεί να επεξεργαστούμε ένα μοντέλο το οποίο θα διασφαλίζει ότι οι δημιουργοί περιεχομένου θα αποζημιώνονται επαρκώς για την εργασία σας. Το NSFWCorp και το Penny Arcade έχουν κάνει γενναία βήματα προς ένα μοντέλο που μπορεί να υπάρξει εκτός της σφαίρας διαφημίσεων, αλλά πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά δουλειά. Είμαι ενθουσιασμένος από τους φίλους Flattr και GitTip, αλλά καταλαβαίνω ότι αυτά δεν μπορούν ποτέ να ελπίζουν να γεμίσουν την τρύπα των διαφημίσεων banner.
Αλλά τι νομίζεις; Ποια μοντέλα πρέπει να εξερευνήσουν οι περιοχές; Ενημερώστε μας στα σχόλια παρακάτω.
Image Credit: Η γυάλινη αγγελία από το 1899 (Shaun Dunphy)